Rozdział 94

Strach, ból, zimno, ból, strach, zimno.. 

*** Oczami Summer ***

Obudziło mnie jasne światło i dużo głosów. Otworzyłam szeroko oczy wciągając głośno powietrze. Od razu zobaczyłam ludzi w białych fartuchach.
- Co jest ?!
- Spokojnie pani Styles. Już wszystko dobrze. Dziecku już nic nie grozi.. - Ahh.. Teraz wszystko pamiętam.

#Wspomnienie

- Harry przestań.. Zrobisz mu krzywdę.. - jęknęłam ledwo oddychając. 
- Co ?! - klęknął koło mnie, ale odepchnęłam go wstając z podłogi. 
- Chcesz zabić mnie i własne dziecko ? - wyszłam z sypialni zataczając się lekko.  
- Chodź tutaj.. - chwycił mnie w talii w chwili kiedy nogi odmówiły mi posłuszeństwa. - Summer ? Summer słyszysz mnie ?! Summer przepraszam.. Kochanie.. Nigdy więcej nie podniosę na Ciebie ręki Sami, błagam Cie odezwij się ! 

#Koniec

- Na pewno nic mu nie jest ?
- Wszystko dobrze Pani Styles. Proszę się już nie denerwować. Zaraz poproszę do Pani męża. - wszyscy zostawili mnie w spokoju.. Wreszcie. Zamknęłam oczy i położyłam ręce na swoim zaokrąglonym brzuchu. Poczułam jego ręce na swoich dłoniach.
- Summi.. Możemy spokojnie porozmawiać.
- Rzuć mną o ścianę i będziemy mieli to za sobą.
- Summer kochanie daj mi .. pozwól mi wytłumaczyć..
- Ta. Słucham.
- Ja wcale nie chciałem.. Po prostu.. Poniosło mnie kiedy powiedziałaś, że zmusiłem Cie do ślubu. Nie zdajesz sobie sprawy z tego jak bardzo Cie kocham i jak się poczułem.
- A wiesz jak poczułam się ja kiedy podniosłeś na mnie rękę pomimo tego, że jestem w ciąży ?
- Wiem Summer ja nie chciałem..
- Ale to kurwa zrobiłeś !
- Nie denerwuj się.. Proszę daj mi rękę..
- Nie.
- Summer jesteśmy rodziną. Mamy dzieci. Kochamy się.
- Ty mnie co ?!
- Kocham Cie.
- Jakoś Ci nie wierzę.
- Summer błagam Cie.. Musisz mi wybaczyć. Błagam Cie. Od dzisiaj wszystko będzie dobrze, dam Ci wszystko czego chcesz !
- Dasz mi wolność ?
- Tak. W pewnym sensie tak. - splotłam nasze palce i otworzyłam oczy. Oczy miał czerwone, a policzki spuchnięte.
- Płakałeś ? - kiwnął głową.
- Bałem się, że stracę Ciebie i małego.. - mocniej ścisnął moją dłoń.
- Przepraszam, że przeszkadzam.. - do sali wszedł lekarz - Mam wyniki Pani badań.
- I ?
- Musi pani zostać tutaj do końca ciąży.
- Nawet nie ma takiej opcji. - zaczęłam odpinać od siebie wszystkie te kabelki, ale Harry złapał mnie za ręce.
- Musisz.. Summer. Baby.. jemu coś grozi. Tobie coś grozi. Musisz tu zostać.
- Właściwie to nic Wam nie grozi, ale jest Pani za słaba nerwowo. Więc może pani wyjść na własne życzenie albo tu zostać.
- Wychodzę.
- Zostajesz. - mierzyłam się z nim wzrokiem, ale w jego oczach była tylko troska. Wygrał..

*** 2 miesiące później ***

*** Oczami Harry'ego ***

- Tatusiu daleko jeszcze do mamy ?
- Nie Darcy. - zaparkowałem pod szpitalem i wziąłem moją córcię na ręce. Jak zwykle wtuliła się w moje loki. Wjechaliśmy windą na najwyższe piętro i Darcy od razu zeskoczyła mi z rąk i pobiegła do sali Summer. Szedłem wolno za nią, ale w połowie drogi wróciła do mnie.
- Tatku, ale mamusi nie ma !
- Co ?! Przepraszam gdzie jest moja żona ? - zaczepiłem lekarkę, która zawsze zajmowała się Baby.
- O ile mnie wzrok nie myli to stoi przy oknie.. - odwróciłem się i zobaczyłem Summer. Wziąłem Darcy za rękę i podeszliśmy wolno do mojej żony.
- Mama ! - Darcy przytuliła się do jej nóg wiedząc, że nie ma na co więcej liczyć. Odwróciła się w moją stronę.
- Cześć.
- Cześć. - nasze relacje już dawno nie były tak złe.
- Dlaczego wstajesz z łóżka ? - wzruszyła ramionami i popatrzyła na Darcy. Wyciągnąłem rękę i złączyłem nasze dłonie. Spojrzała na mnie zszokowana moim gestem, ale ja po prostu przyciągnąłem ją i przytuliłem obracając bokiem do siebie.
- Kocham Cie słyszysz ? I nic tego nie zmieni.. - jęknęła i złapała się za brzuch. Co znowu.. ?