Rozdział 64

- Summer
- Kazałeś go zabić ?!
- Nie, to nie tak.. On już był na liście, tylko awansował, Summer proszę  Cie idź do łóżka. Musisz odpoczywać.
- Nie będziesz mi mówił co mam robić !
- Kochanie proszę Cie.
- Morderca ojcem mojego dziecka. Pięknie Miller jak zawsze potrafisz się ustatkować. ! - gadała sama do siebie i ruszyła wściekła na górę.
- Brawo Niall.. - pobiegłem za nią.
- Idź mi stąd. - warknęła na mnie kiedy wszedłem do sypialni.
- Kochanie.. -położyłem się obok niej  na łóżku. Przyciągnąłem ją do siebie ignorując jej protesty.
- Puść mnie !
- Summer posłuchaj. Muszę Cie chronić. Ciebie i nasze maleństwo. Słyszysz mnie ?
- Słyszę.
- Nie mogę pozwolić na to, że ktoś Cie dotknie kiedy znikniesz mi z pola widzenia. Robię to dla nas, dla Ciebie..
- Co robisz dla nas ?! Zabijasz ludzi ?! Sprawiasz, że się Ciebie boję ?
- Kotku przecież ja bym Cie nigdy nie skrzywdził.
- Mnie może nie, ale każdego kto krzywo na mnie spojrzy..
- Summer.
- Taka prawda Harry! Nie potrafisz się kontrolować rozumiesz ?! Nie konsultujesz niczego ze mną ! Nie pytasz mnie o zdanie !
- Baby zmienię się, obiecuję tylko proszę nie denerwuj się.
- W sumie to tylko zabiłes mojego brata, nie  mam się czym denerwować prawda ?

*** Oczami Summer ***

Dziwny ból w moim podbrzuszu nasilał się w każdej sekundzie. Oddychałam głęboko próbując się uspokoić, ale słabo mi szło.
- Summer ? Co się dzieje ?
- Boli.. - syknęłam i zwinęłam się w kłębek.
- Kochanie co Cie boli ? Brzuch ? - kiwnęłam głową. Wziął mnie na ręce i zaniósł do auta. Już wiedziałam. To wszystko byłoby zbyt piękne. Ciąża, ślub ? To nierealne. Rozpłakałam się z bólu i  smutku.
- Kochanie wszystko będzie dobrze. Nie płacz.
- Harry już je straciliśmy..
- Nie ! Nawet tak nie mów ! - czułam krew.. tam.. wziął mnie na ręce i zaniósł do środka.

*** Oczami Harry'ego ***

To nie może tak być. Dopiero się o nim dowiedzieliśmy, a już mamy je stracić ? Zniecierpliwiony czekałem przed salą gdzie zamknęli moją Summer. Zjadłem chyba już wszystkie paznokcie, straciłem połowę włosów i dostałem nerwicy. Drzwi otworzyły się powoli. Lekarz nawet do mnie nie podszedł. Tylko pokręcił głową.
Co to miało kurwa znaczyć.
- Przepraszam.. - zaczepiłem jakąś pielęgniarkę.
- Przykro nam proszę pana..
- Co pani chce mi powiedzieć ?
- Nie udało się uratować płodu.