Rozdział 65

Z dedykacją dla Mileny F. z okazji urodzin :) Wszystkiego najlepszego :*

Przełknąłem głośno ślinę i starałem się opanować łzy. Wparowałem do mojej Summer.
- Proszę stąd wyjść ! - jakaś pielęgniarka próbowała mnie wypchnąć.
- To moja kobieta. Muszę być przy niej. To moje dziecko. - puściła mnie i zostawiła samego z Baby. Cholera.. Co ja mam jej powiedzieć ? Usiadłem na brzegu łóżka i delikatnie wziąłem ją za rękę. Spojrzała na mnie zapuchniętymi od łez oczami.
- Baby.. - łamał mi się głos.
- Tak bardzo Cie przepraszam Harry.. Nie zdziwię się jeżeli mnie teraz zostawisz. Nie potrafię nic zrobić. Nic.. Nawet.. - rozpłakała się.
- Kotku o czym ty mówisz ? Nie zostawię Cie ! Będziemy mieć jeszcze milion dzieci kochanie. Baby błagam Cie nie załamuj się. Damy sobie razem radę..
- Będziesz szczęśliwszy z inną kobietą..
- Nigdy w życiu Sami.. Chcę tylko Ciebie. - wytarłem jej buzię z łez.
- Tak bardzo Cie kocham.. - próbowała się podnieść co skutecznie jej uniemożliwiłem.
- Też Cie kocham aniele mój..- pocałowałem ją w czoło.
- Chcę do domu..
- Nie. Musisz zostać maleńka. Musimy sprawdzić czy wszystko jest dobrze. Nie przeżyłbym gdyby coś Ci się stało. TY jesteś najważniejsza. Nigdy nikt nie zajmie Twojego miejsca. Jesteś za dobra, żeby być zastąpiona.
- Nie chcę  tutaj być.
- Bądź grzeczną dziewczynką. Obiecuję, że będę miał dla Ciebie niesamowitą niespodziankę dobrze ?
- Dobrze. Tylko dla Ciebie będę grzeczna.
- Kochanie, jakie jest Twoje największe marzenie ?
- Polecieć na Fiji.. A co ?
- Po prostu chciałem wiedzieć myszko. - otworzyły się drzwi do sali. Weszła jakaś kobieta.
-  Jak się pani czuje ?
- Już lepiej, mąż mnie wspiera. - uścisnąłem mocniej jej dłoń na to określenie mojej osoby.
- Sądzę, że może pani wrócić z mężem do domu.
- Chwila, a jakieś badania ? Może z nią jest coś nie tak ? Może jest chora ? Może potrzebuje pomocy ?
- Zrobiliśmy wszystkie potrzebne badania. Nie ma potrzeby, żeby pani tu została.
- To świetnie. - nie zdążyłem się ruszyć, a chudziutkie nogi Summer już zwisały z łóżka.
- Powoli ! - opieprzyłem ją. Stała gotowa przy drzwiach i niecierpliwie wyciągnęła rękę w moją stronę. Założyłem na jej ramiona mój płaszcz i objąłem ją w talii.
- Chcesz coś zjeść ?
- Nie.. Harry ?
- Tak ?
- Chciałabym porozmawiać z Twoją mamą.
- Jutro do niej pojedziemy. Obiecuję. Dzisiaj musisz odpocząć kochanie.
- Daj mi po prostu zadzwonić.. - podałem jej telefon, ale nie miała zamiaru rozmawiać przy mnie. Boże co ja z nią mam. Gdy tylko weszliśmy do domu zamknęła się w łazience.

*** Oczami Summer ***

Denerwowałam się. Nie wiem dlaczego chciałam pogadać z jego mamą, ale potrzebowałam czyjegoś wsparcia, a Harry nie jest osobą, która potrafi mi pomóc. Pociesza na chwilę..
- Halo ?
- Dzień dobry.
- Summer ? Kochanie stało się coś ?
- Tak ja.. Nie wiem dlaczego dzwonię, ale muszę z kimś porozmawiać.
- Powiedz co się stało. Pomogę Ci jeżeli tylko będę w stanie.
- My z Harrym... My straciliśmy dziecko.
- Summer co ty mówisz ?! Poroniłaś ?!
- Tak..
- Jest z Tobą Harry ?
- Jest na dole.
- Kochanie posłuchaj mnie. Daj mi go do telefonu. Połóż się do łóżka i odpoczywaj. Jutro będę w Londynie i się Tobą zajmę. Obiecuję Ci.
- Nie musi Pani, mi nie o to chodziło. Po prostu.. Harry nie jest zbyt dobry z podnoszeniu na duchu..
- Summer jesteście bardzo młodzi. Będziecie mieć dzieci, a ja będę najszczęśliwszą babcią i teściową na świecie. Przecież wiesz, że jesteś częścią i rodziny i ja tylko czekam, żeby płakać na waszym ślubie.
- Tak bardzo dziękuję..
- Nie masz mi za co dziękować. Proszę daj Harry'ego. Muszę z nim porozmawiać.
- Umm.. dobrze. - zeszłam powoli na dół i odnalazłam mojego ukochanego. Tego się nie spodziewałam..