Rozdział 66

*** Oczami Harry'ego ***

- Louis tak bardzo się boję, że ona odejdzie, że się załamie i coś sobie zrobi. To mnie zabija.
- Stary ona jest młoda. Będziecie mieli jeszcze dzieci. - obracałem w ręce malutkiego Conversa, którego kupiłem dla naszego maleństwa. - Harry jesteś tam ? - zauważyłem kątem oka Summer.
- Zadzwonię później. - rozłączyłem się i spojrzałem na nią.
- Harry.. - podbiegła do mnie i usiadła mi na kolanach.
- Nie chciałem, żebyś to słyszała.
- Harry nie odejdę wiesz ? Obiecuję Ci. - pocałowała mnie z takim uczuciem jak nigdy.
- Nie pozwolę Ci odejść. Kocham Cie tak bardzo.
- Ja Ciebie kocham bardziej. - roześmiałem się. Głupiutka. Przygryzłem delikatnie jej policzek.
- Nie możesz mnie kochać bardziej niż ja Ciebie.
- Mogę ! Nie zabronisz !
- Zaraz dostaniesz klapsa.
- Ty potworze. - sarkastyczna Summer. Tęskniłem.
- Pamiętasz początek naszej znajomości ?
- Jak mi wlazłeś pod prysznic, próbowałeś mnie zgwałcić i jak napadłeś na restaurację ? tak pamiętam.
- Nasz pierwszy pocałunek, pierwszą malinkę, pierwszą randkę, pierwszy raz ?
- Ohh too..
- Nie drocz się !
- Zrobisz coś dla mnie Haroldzie ?
- Co kochanie ? Zrobię wszystko.
- Rozpalisz ogień w kominku ?
- Jesteś niemożliwa. Rozpalę i zamówimy coś do jedzenia dobrze ?
- Może coś
- Nie ugotujesz. Musisz się oszczędzać.
- Ale
- Summer nie dyskutuj ze mną jeżeli chodzi o kwestię twojego bezpieczeństwa.
- Nie bądź taki..
- To o siebie dbaj Baby.
- No przecież
- Jak ostatnio spuściłem Cie z oczu to ćpałaś !
- No i co ?!
- Czy ty wiesz jak to szkodzi ? Zabija ?
- I tak kiedyś umrę.
- Nie.
- Tak.
- Nie. Tak.
- Summer.
- Miller, tak to ja.
- Przestań z tymi gierkami !
- Nie chcę.
- Do jasnej cholery !
- Krzycz głośniej Hazz, nie słyszą Cie jeszcze na głównej ulicy.
- Jestem w moim pieprzonym domu i mogę robić co mi się podoba.
- Zachowujesz się jak dziecko.
- To dziecko zaraz Ci przypieprzy.
- Groziłeś już tyle razy..
- Nie wystawiaj mnie na próbę. Idź weź prysznic, ja zamówię jedzenie.
- Jebany rządziciel.
- Wredna dziwka. - ujebałem się w język minutę za późno. - zaśmiała się cicho po czym uderzyła mnie w twarz z ogromną siłą.
- To był ostatni raz kiedy mnie obraziłeś. - wyplułem krew i spojrzałem na nią. - Teraz możesz mnie przeprosić i zapamiętać tą chwilę. - czułem poirytowanie i świerzbiła mnie ręka, żeby jej oddać. Myśli, że ma nade mną kontrolę. Jej niedoczekanie. Już ja Ci KOCHANIE pokażę kto tutaj rządzi.